Toespraak burgemeester Pieter Heiliegers op Veteranen dag

Op het gemeentehuis vond maandagavond 13 oktober de achtste editie plaats van lokale veteranendag. Er werd samen gegeten, herinneringen opgehaald en er was een muzikaal optreden. Kortom zeer geslaagd! Burgemeester Pieter Heiliegers gaf een toespraak:

Dames en heren, beste veteranen,

Wat fijn om u hier vandaag weer te mogen begroeten in het gemeentehuis van Uithoorn. Ik heet u allen van harte welkom. Ook namens wethouder José de Robles en enkele raadsleden die vanavond ook aanwezig zijn.

We begonnen deze bijeenkomst met een foto bij het indrukwekkende oorlogsvoertuig van Gerrit Burggraaf. Gerrit is er helaas niet meer, maar zijn familie zorgt er ook dit jaar weer voor dat zijn voertuig hier staat te pronken alsof het nooit anders is geweest. Gerrit zou trots zijn. En wij zijn dankbaar.

Acht edities van de lokale veteranendag tellen we inmiddels… en ik moet zeggen: het begint steeds meer op een feest van herkenning te lijken. Steeds meer gezichten ken ik, steeds meer namen klinken vertrouwd. En dat is bijzonder. Want deze dag gaat niet alleen over herdenken, maar ook over ontmoeten.

Ik waardeer het enorm dat u hier bent. Uw inzet, uw moed, uw dienstbaarheid van destijds, het verdient ons diepste respect. En ik blijf dit ook zeggen: dat geldt niet alleen voor u, maar ook voor uw families. Want laten we eerlijk zijn: zij hebben óók gediend. Misschien niet in uniform, maar wel in onzekerheid. In wachten. In hopen. In het niet weten of hun geliefde weer veilig thuiskomt. Die onzekerheid… die is niet te doen. En toch dragen zij die met kracht en liefde.

De gemeente Uithoorn telt zo’n 85 veteranen. Niet iedereen is hier aanwezig, maar wat hebben we vandaag een mooie groep bij elkaar. Trots ben ik op zo’n grote opkomst vanavond. Ik zie de oudere generatie hier aanwezig, maar ook veteranen die meer recent hebben gediend. En dat is fijn om te zien.

Vandaag staan jullie in het middelpunt. Want jullie verdienen het om in het zonnetje gezet te worden. Daarom organiseren we dit samenzijn en deze maaltijd. Niet als een formele plicht, maar als een oprechte blijk van waardering. Want uw verhalen doen ertoe. Uw ervaringen zijn waardevol.

En het delen daarvan schept een band…..een band die misschien niet direct zichtbaar is, maar wel voelbaar. Ook al heeft u niet allemaal gediend in dezelfde oorlogen of vredesmissies, u deelt iets wat anderen niet kennen: een verleden van dienstbaarheid, van kameraadschap, van offers.

En ja, ik weet het… veteranen zijn vaak bescheiden. “Ach, ik deed gewoon mijn werk,” hoor ik dan. Maar dat werk was niet gewoon. Het was bijzonder. En het verdient erkenning. Niet alleen vandaag, maar elke dag.

En dat het bijzonder was blijkt ook uit een artikel dat ik onlangs las op de site van het Veteraneninstituut. Ik lees een gedeelte voor.

Een veteraan die in de jaren ’80 diende in Libanon vertelde hoe hij op een dag een brief ontving van een lokale jongen die hij had geholpen met medische zorg. De jongen schreef: “U bent geen soldaat, u bent een vriend.” Die woorden bleven hem zijn hele leven bij. Het herinnert ons eraan dat militaire inzet niet alleen draait om strijd, maar ook om menselijkheid.

Op diezelfde site kwam ik ook een ander artikel tegen dat mij greep met als titel ‘De stille ontmoeting in Bosnië’.

Een Dutchbat-veteraan vertelde over een moment in Srebrenica waarbij hij een oudere man tegenkwam die hem zonder woorden een stuk brood gaf. Geen taal, geen uitleg, alleen een gebaar van dankbaarheid. “Dat was het meest eerlijke bedankje dat ik ooit heb gekregen,” zei hij. Zo’n moment overstijgt cultuur, taal en tijd.

Het is belangrijk om deze herinneringen te koesteren. En te blijven delen met elkaar. Doe dat vooral vanavond, want ook daar is deze lokale veteranendag voor bedoeld. En hopelijk met een glimlach hier en daar.

We hebben voor deze avond weer een mooi programma samengesteld voor u. Straks gaan we eerst samen genieten van een Indische maaltijd. De lokale cateraar Toko Wortel heeft wederom alles tot in de puntjes verzorgd. Ook hebben we een hele leuke act in het verschiet. En natuurlijk zullen we u een aandenken meegeven. Want ook dat is inmiddels een traditie. Dit keer -ik zal het alvast verklappen- is er gekozen voor sokken. En natuurlijk niet zomaar een paar sokken uit de schappen. Nee, sokken met het mooie Veteranenlogo erop.

Dat er weer een mooi programma is samengesteld is te danken aan een klein groepje ambtenaren die dit vol passie en plezier oppakken. Elk jaar weer. In aanloop naar dit evenement hoor ik ze er onderling geregeld over praten.

Dat gaat ongeveer zo.. ‘Heeft de cateraar al gereageerd? Hebben we al aanmeldingen van de veteranen binnen?….. en hoeveel veteranen hebben zich al aangemeld? Gevolgd door een heel klein beetje paniek: “Moeten we misschien nog een reminder sturen?”

Het gaat ze enorm aan het hart, dat merk je aan alles. Waarvoor ook hartelijk dank. Wij hopen dat u vanavond gaat genieten. Het komt u meer dan toe. Dank u wel dat u er bent. Dank u wel voor uw inzet. En dank u wel dat we dit moment samen mogen beleven.

Ik sluit af met deze woorden: Voordat we gaan eten, wil ik iedereen vragen voor een moment van stilte. Uit respect voor en ter nagedachtenis aan uw kameraden die u tijdens een uitzending hebt verloren en voor diegenen die ons recentelijk zijn ontvallen.

Pieter Heiliegers, burgemeester gemeente Uithoorn

13 oktober 2025