Column van de burgemeester: Roerige weken

In mijn column ga ik in op actuele onderwerpen of deel ik met u momenten die ik als burgemeester heb beleefd. Ook ga ik in op vragen die aan mij gesteld worden.

De afgelopen week is er veel te doen geweest over de vlaggen die in onze gemeente zijn opgehangen aan lantaarnpalen en andere gemeentelijke eigendommen en het besluit van de gemeente om deze te verwijderen. Is de Nederlandse vlag dan ineens verboden in de gemeente Uithoorn, vroegen mensen zich af. Nee, dat is echt een misverstand. Ik leg het u graag uit.

Alleen de vlaggen die waren bevestigd aan gemeentelijke eigendommen zijn verwijderd. Vlaggen die op privéterrein hangen, aan woningen, balkons of eigen vlaggenmasten, zijn uiteraard blijven hangen. 

De vlaggen zijn verwijderd omdat het volgens de Algemene Plaatselijke Verordening (APV) niet is toegestaan om zonder toestemming objecten te bevestigen aan gemeentelijke eigendommen, zoals lantaarnpalen. Dat geldt voor vlaggen, maar ook voor posters, stickers, spandoeken of andere uitingen. Die regels zijn er niet om mensen te beperken in hun mening, maar om de openbare ruimte ordelijk en veilig te houden voor iedereen.

Op de dag dat de vlaggen verwijderd werden, hebben wij op onze Facebookpagina uitgelegd waarom. In dit bericht stond de uitleg over de APV, maar ook dat er signalen binnenkwamen van inwoners die zich geïntimideerd voelden door de opgehangen vlaggen. Ook dat riep vragen op, en ik begrijp dat. Want de vlag zelf -de rood-wit-blauwe Nederlandse vlag- is een symbool van verbondenheid, trots en herdenken. Die vlag wappert ook voor het gemeentehuis en overigens ook bij mij thuis. En dat blijft zo. Wat sommige inwoners als intimiderend ervaren, is niet de vlag op zich. Maar wel de grote hoeveelheid die plotseling in het straatbeeld verscheen en de link die zij legden met de aangekondigde demonstratie tegen de komst van de AZC's van Uithoorn en Amstelveen.

En hoewel protesteren een grondrecht is, merken we tegenwoordig dat protesten en demonstraties geregeld leiden tot rellen. Waardoor je het gevoel krijgt dat er geen ruimte is voor mensen die een andere mening hebben. Want let wel: er zijn ook inwoners die voor de komst van een asielzoekerscentrum zijn. Of in ieder geval niet tégen zijn.

Als burgemeester zie ik het als mijn taak om te zorgen voor een veilige, respectvolle en verbonden samenleving. Dat betekent dat iedereen zijn mening mag uiten -voor of tegen welk onderwerp dan ook- maar dat we ook oog moeten hebben voor de impact van die uitingen op anderen. De openbare ruimte is van ons allemaal, en moet uitnodigen tot ontmoeting, niet tot verwijdering.

Grote demonstratie

Een paar dagen na de commotie over de vlaggen werd op het Amstelplein een grote demonstratie gehouden tegen de komst van het asielzoekerscentrum aan de Wiegerbruinlaan en de plannen voor een centrum in Amstelveen, pal op de grens van Uithoorn. De organisatie had dit netjes voorbereid en de bijeenkomst verliep grotendeels rustig. Wel jammer dat tegen het einde de ME (Mobiele Eenheid) toch moest ingrijpen. Omdat de sfeer grimmiger werd . Zo werd politie bekogeld met vuurwerk en eieren. Maar na ingrijpen van de ME gingen de demonstranten huiswaarts en was de rust wedergekeerd.
Tijdens de demonstratie was de commissievergadering Leven gaande, waarin negen inwoners -zowel voor- als tegenstanders- hun stem lieten horen over het onderwerp asielopvang. Ik waardeer het zeer dat inwoners inspreken en op een respectvolle manier hun mening en ideeën delen. Nogmaals dank daarvoor. 

Wat betreft het proces rondom het AZC: de gemeenteraad heeft zich in meerderheid achter het besluit geschaard om uitvoering te geven aan de landelijke Spreidingswet. Dat besluit heeft de raad in september opnieuw benadrukt. Tegelijkertijd blijven we als gemeente in gesprek met inwoners en ondernemers over hoe we dit zorgvuldig kunnen vormgeven. En het college heeft duidelijk gemaakt dat de locatie die Amstelveen op het oog heeft -pal tegen onze wijk Legmeer- ‘niet acceptabel’ is voor onze gemeente De gemeente Uithoorn blijft zich daar tegen verzetten.

Tot slot wil ik iedereen oproepen om het gesprek aan te blijven gaan. Over zorgen, over verschillen, maar vooral over wat ons bindt. Want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een gemeente waarin we elkaar zien, horen en respecteren.

Pieter Heiliegers, burgemeester van gemeente Uithoorn